Η οικία του εκδίκου Γεωργίου, βρίσκεται σε δεσπόζουσα θέση, στον βορειοανατολικό τομέα της πόλης, πάνω σε γήλοφο με θέα προς τo προάστειο και τον Αμβρακικό. Πρόκειται για μεγάλη αστική οικία (domus), η οποία αναπτύσσεται στο φυσικό ανάγλυφο του εδάφους και περιβάλλεται από τέσσερις δρόμους, καταλαμβάνοντας έκταση μιας ολόκληρης οικοδομικής νησίδας (περίπου 9.000τ.μ.).
Η οικία διέθετε μια κύρια είσοδο στην νότια πλευρά και δύο δευτερεύουσες. Ο επισκέπτης από τον δρόμο έμπαινε απευθείας σε πλακόστρωτο διάδρομο (vestibulum) και από εκεί μέσω μικρού προθαλάμου (fauces), εισερχόταν στο αίθριο της οικίας. Στις τέσσερις γωνίες περιμετρικά μιας πισίνας τοποθετήθηκαν μαρμάρινα βάθρα, από τα οποία διατηρούνται δύο, ένα εκ των οποίων φέρει τετράστιχη αναθηματική επιγραφή: [Ἡ] βουλὴ καὶ ὁ δῆμος| Νεικοπολιτῶν | τὴν Πατρέων πόλιν| εὐνοίας ἓνεκα.
Δεξιά και αριστερά του αιθρίου υπήρχαν κρεβατοκάμαρες (cubicula) και δύο ανοιχτά δωμάτια (alae). Στη νότια πλευρά της οικίας, εκατέρωθεν των προθαλάμων, εικάζεται ότι υπήρχε στοά, στον πίσω τοίχο της οποίας ανοίγονταν είσοδοι καταστημάτων (tabernae). Στα νότια του αιθρίου, μεγάλη είσοδος οδηγούσε στην υπαίθρια περίστυλη αυλή της οικίας, ενώ άλλη πόρτα σε συνεχόμενη αίθουσα που, λόγω της θέσης της, ταυτίζεται με ασφάλεια με το tablinum, το γραφείο του οικοδεσπότη.
Ο κήπος της αυλής θα ήταν πλούσια στολισμένος με αναβρυτήρια, πέργολες, αγάλματα, μαρμάρινα τραπέζια (cartibulα) και μαρμάρινους δίσκους με ανάγλυφη διακόσμηση (oscila), κρεμασμένους ανάμεσα στους κίονες του περιστυλίου.
Τα δάπεδα των στοών ήταν διακοσμημένα με ψηφιδωτά, ελάχιστα, όμως, ίχνη τους διατηρούνται σήμερα. Στο δυτικό τμήμα της νότιας στοάς, υπάρχει ψηφιδωτό δάπεδο μήκους περίπου 11μ. Ένας κύκλος, που περιβάλλεται από πλοχμό, έφερε την επιγραφή + Επί Γεωργίου Εκδίκου, στην οποία οφείλεται η ονομασία του οίκου. Ο έκδικος ήταν κρατικός αξιωματούχος, επιφορτισμένος με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού, έναντι των αυθαιρεσιών της εξουσίας. Ο αξιωματούχος Γεώργιος, πιθανώς να υπήρξε και ο ιδιοκτήτης της οικίας, όταν έγινε η ψηφοθέτηση της στοάς, πολλά χρόνια μετά τον πρώτο της ιδιοκτήτη.
Στο ισόγειο, βρίσκεται το συγκρότημα του βαλανείου της οικίας, το οποίο, όπως υποδεικνύεται από την τοιχοδομία του, δεν ανήκει στην πρώτη οικοδομική της φάση. Ο κεντρικός χώρος του λουτρού στεγαζόταν με θόλο, ο οποίος έφερε πολύχρωμη ψηφιδωτή διακόσμηση με βλαστόσπειρες, πτηνά και ψάρια.
Με βάση τα συστήματα δομής, διακρίνονται τρεις κύριες οικοδομικές φάσεις της οικίας, με πρώτη αυτή του 1ου αι. μ.Χ. και τελικά στο τέλος του 6ου/αρχές του 7ου αιώνα, η οικία εγκαταλείπεται. Πρόκειται για ιδιωτική οικία, που έχει σχέση με εμπορικές δραστηριότητες των ιδιοκτητών της, και όχι για κτίριο που υπήρξε έδρα πολιτικής ή θρησκευτικής εξουσίας. Ο πρώτος μάλιστα ιδιοκτήτης της οικίας ήταν ασφαλώς Ρωμαίος πολίτης, σύμφωνα με τη λατινική επιγραφή επάνω στη λίθινη πλάκα με την ιθυφαλλική μορφή.
Οι κάτοικοι της περιοχής κατά τον 19ο αιώνα ονόμαζαν τα ερείπια της οικίας «βασιλόσπιτο», και με αυτό τον όρο αναφέρονται τα ερείπια στις εκθέσεις των πρώτων ανασκαφικών ερευνών.
